درخت کهن بسوخت...

دیدم در آن کویر درختی غریب را

محروم از نوازش یک سنگ رهگذر

تنها نشسته....بی برگ و بار

زیر نفسهای آفتاب..در التهاب

در انتظار قطره ای باران

در آرزوی آب...

ابری رسید

چهره درخت از شعف شکفت

دلشاد گشت و گفت:

آی ابر

ای بشارت باران

آیا دل سیاه تو از آه من بسوخت؟؟

غرید تیر ابر

برقی جهید و چوب آن درخت کهن بسوخت...

چون آن درخت سوختم در کویر