بهونه ماندن...

 

بودن و ماندن را دوست دارم

زیرا همه بودنم در گرو توست

ماندن را دوست دارم

چون بهانه ماندنم هستی

خنده را بر لبان تو می پسندم

زیرا تو لبخند بهارانی

گریه را نمیخواهم

چون هجرترا به یادم میاورد

گردنبند مرواریدی دارم

از صدف وجود تو

گل سرخی زینت موهایم است

گلی که از قلبت چیدی

دستبندم از جنس ستاره است

چون اسیر ستاره ام

در هوای تو استنشاق میکنم

می دانی هوا، عطر ترا دارد

بازبان تو سخن می گویم

نامم را با الفبای تو می نویسم

زیرا تو، حُسن اسمایی

آسمان را دوست دارم

چون تو ساکن آنجایی

شب را بخاطر رنگ چشمان تو دوست دارم

گل های وحشی را دوست دارم

چون تو، همانند طبیعت پاکی

و دوستت دارم را دوست دارم

چون ترا بیادم می آورد