دیشب دلم گرفته بود

               زود خوابم برد

           اما اینگار که خواب

          فرصتی بود تا تو بیایی

تویی که خیلی دورترها رفته بودی

تویی که برای من

          خاطره های روزهای خوب بودی

           روزهای در آسمان پرسه زدن

                 روزهای بدون فردا

                روزهایی که هر روز

                            هزار هزار دنیا بود

تو برای من خاطره های هزار سال بودی

                سالهای دور از هیاهو

            سالهای دور از دورنگی ها

        سالهای در آغوش صفا خواب رفتن

       سالهایی که شانه ها عصا می شدند

                                      تا دلمان نگیرد

           سالهایی که هر قطره ی اشکی

                       غروب همه ی دنیا می شد

                        اما خنده ها همیشه می آمدند

                          تا رقص یک گهواره

                                      امید را زنده کند

تو برای من یادمان همه ی خاطره های ناب بودی

خاطره ی همه ی آنها که عزیز بودند و عزیز ماندند

                   خاطره های خیابانهای خیس

                          حتی وقتی که باران نمی آمد

                         خاطره های آبهای سرد

                 خاطره های شب نشینی های شب

                                  و دوستی های دوست

خاطره های جوان بودن در روزگاری که جوانی هم بهاری بود

...............تو آمدی

در شبی که می دانستی

 چقدر تنهایی را زمرمه کردم

در شبی که می دانستی ..... تو را صدا کرده ام

در شبی که می دانستی

                   فقط تو مانده ای و دیگر هیچکس نیست

می دانم که می دانستی

                    با دل من چه کرده اند

                   آنها که به گمان باطل خود

               حتی برای خدا هم خدایی میکنند

آنها که می شکستند

                    تا شکستنم را جشن بگیرند

آنها که می فهمند

                   تا تنهایی مرا پاسبانی کنند

         آنها که ادعای همه ی احساس بودند

                اما می خندند تا گریه هایم را ببینند

آری تو می دانستی

 دل من زخمها دارد

از آنها که حتی مترسک هم نیستند

از آنها که عروسکهای دو روزه اند

                          و تاریخ مرگشان را

                         شاید حتی کودکی کوچک

                         بر صفحه ی تقدیر بنگارد

آنها که قلبی ندارند

تا صدایش ، زندگانی را به آنها بیاموزد

آنها که لرزش چهره ها را نمی بینند

آنها که صدای بغض نفس را نمی شنوند

آنها که می پندارند هیچ روزی نمی میرند

آری تو میدانستی دل من طوفانی است

طوفان خشم از خار و خس های مرهم نما

طوفان درد از دردمندان عاشق نما

طوفان تردید از بودن  یا نبودن

در دنیایی که در دروازه اش

                    هر ثانیه بر پایه ای می چرخد

طوفان شک به شاکیانی که بیهوده شکایت کرده اند

طوفان دلتنگی از دلهایی که برای دیگرانی جز من تنگ است

                            اما مرا نشانه میکنند

                                    تا خود را خالی کنند

آری تو میدانستی که من تنهایم

تنهاتر از همیشه

تنهاتر از سکوت

تنهاتر از فریادی در کوهستان

چراکه حرفهایم بازتابی ندارد

تو آمدی

به یاد روزهایی که برایت عزیز بودم

به یاد شبهایی که پنهانی عاشقی ها کرده بودم

به یاد لحظه های سخت و غمگین

                         که با هم   درکنارهم

                             رفاقتها کرده بودیم

                        به یاد چشمهای خیره در هم

                          به یاد عاطفی های موازی

                          به یاد روزهای روز روشن

                     به یاد شور شبگردی های عاشق

تو آمدی

بگذار تا نگویم چگونه ..... اما آمدی

بگذار تا نگویم چه کردی ....اما آمدی

گفته هایت همه اش عرفانی بود

لحظه هایت همه اش نورانی بود

گفتی :      ره توشه بردار

دستهایت را بده ...تا ره سپاریم

دوست داشتم ...تا ... بیایم

دوست داشتم غصه ها را ویران کنم

دوست داشتم یک مسافر تا همیشه

                            در سفر باقی بمانم

اما دل دلی کردم تا بدانی

             من هنوزم عاشق دل بستگی ها مانده ام

گفتم یا بیاید

یا .................. نمی آیم

گفتی او نیاید

حال او دراین زمانه

خوشترازباغ بهشت است

او کسی دارد .. کسان دارد

                            که تنهایی را نفهمد

                          که تنهایی نمی فهمد

او مثل تو بیگانه با این سرزمین نیست

آری تو گفتی ... او تنهایی نمی فهمد

نمیدانم چه شد

اما نشد ...تا من بیایم

                     تو رفتی

                 تا باز هم من تنها بمانم

برو جانم ،عزیزم

سفر خوش تا قیامت

تو را من چشم در راهم..........  تا بیایی

اگر بار دگر بر من بتابی

گواهم باش که ..............   می آیم

دگر خسته از این نامردمانم

دگر خسته از این نامردمی ها

                       که عمری حسرت فریاد دارم

                       که عمری حسرت فریاد دارم