برج ایفل

برج ایفل به منظور راه اندازی نمایشگاه بین المللی پاریس در سال 1889 و بمناسبت مراسم یادبود و گرامیداشت انقلاب فرانسه ساخته شد. پادشاه انگلستان شاه ادوارد هفتم که در آن زمان ولیعهد انکلیس بود برج ایفل را افتتاح کرد. از میان 700 معمار پیشنهادی که در این نمایشگاه با یکدیگر به رقابت پرداختند "گوستاو ایفل" با اتفاق آرا انتخاب شد.

برج ایفل با 300 متر ارتفاع و 7000 تن وزن بعنوان مرتفع ترین برج جهان در سال 1930 انتخاب شد. دیگر ویژگی های برج ایفل به قرار زیر است:

-- تعداد 5/2 میلیون عدد پرچ میخ

-- 300 کارگر پولادسازی و صرف مدت زمان 2 سال برای ساخت برج(1887-1889)

-- قابلیت انعطاف در مقابل بادهای شدید حداکثر 12 سانتی متر

-- بلندی برج به تناسب دمای محیطی تا 15 سانتی متر بلندتر و یا کوتاه تر می شود.

-- 15000 قطعه آهن و پولاد

-- 40 تن رنگ

-- ساخت 1652 پله برای رفتن به بالای برج

این برج در سال 1909 تا حدودی فرو ریخت اما استفاده از آنتن هایی که در آن زمان برای تلگراف نصب شده بود مانع از تخریب کامل آن شد. از سال 1910 یکی از رسانه های ارتباط جمعی به حساب می آمد. رادیو فرانسه(1918) و تلویزیون فرانسه(1957)بدلیل  بلندی این ساختمان از آن استفاده می کردند.

برج ایفل همچنین دارای چشم اندازی بسیار شگفت انگیز و دیدنی است، در سال 1954 یک کوهنورد از آن بالا رفت و در سال 1984 دو انگلیسی با چتر نجات از بالای آن به پایین پریدند. در سال 1923 یک روزنامه نگار از طبقه اول برج شروع به دوچرخه سواری کرد. برخی معتقدند که وی طبقات برج را بالا رفته و برخی دیگر می گویند که تا یکی از پایه های برج دوچرخه سواری کرده است.

اگر چه اگر ساخت آن متمایز از دیگر بناها بود اکنون می توانست به تنهایی بعنوان نماد شهر پاریس شناخته شود و کاملا مورد قبول واقع می شد.

لازم به ذکر است که این برج داری سه سکوب است. اولین سکوب شامل یک رستوران و دومین سکوب سکوی "ژول ورن" است. در سکوی بالایی یک کافه، مغازه های سوغات فروشی و اخیرا اداره گوستاو ایفل قرار دارد.