به عشوه ای و کرشمه شدم اسیر نگاهت
شدم خراب زمانه همان که مانده به راهت
غزال دشت وجودم چگونه از تو بگویم
که ناز چشم و نگاهت در این زمانه نجویم
تو نازنین و نگارم چگونه از تو بخوانم
تو قبله گاه نمازم همیشه از تو بهارم
منم اسیر کمندت به زلف تو دل مستم
خیال خواب منی تو که تا ابد ز تو مستم
به ناز تو که بنازد که من اسیر نگاهم
به جز من از تو که گوید که جان به پای تو دادم
دوباره شعرو ترانه دلیل بود و بهانه
خزان سبز وجودم به انتظاره بهاره |