می خواهم و می خواستمت، تا نفسم بود

می سوختم از حسرت و عشق تو بَسَم بود

عشق تو بَسَم بود، که این شعله بیدار

روشنگر شب های بلند قفسم بود

آن بخت گریزنده دمی آمد و بگذشت

غم بود که پیوسته نفس در نفسم بود

دست من و آغوش تو ، هیهات ، که یک عمر

تنها نفسی با تو نشستن هوسم بود

سیمای مسیحائی اندوه ، تو ، ای عشق

در غربت این مهلکه فریاد رسم بود

لب بسته و پر سوخته ، از کوی تو رفتم

رفتم ، به خدا اگر هوسم بود ، بَسَم بود