تنهایی ام به اوج می رسد

تمام عطش من برای در آغوش داشتن تو تمام می شود.

هق هقی تلخ با من است.

ذوب شده ام

در این همه آهن و دود

و خدایی که نزدیک من بود را نمی بینم.

باید بلند شوم

و به تنها سبزینه گیاهم

آب بدهم.

این جا

توی این عرفان گاه تنهایی من

فقط

خاطراتی از خلسه ای دور مرا به فردا می کشاند.