آرزو کردم که روزی مثل مجنون من شوم عاشق

 کنم شیدایی و بر گیرم از دنیا ی خود تنها، یک دل 

 دلی پر از صفا و عشق و بودن را

 دلی همچون دل لیلی

دلی همچون دل شیدا

 ولی افسوس اکنون من شدم مجنون و بی تابم

 نمیدانم خطا این بود که دل دادم

 من و دشتی پر از افسوس

من و چشمی پر از حسرت

من ودلی پر از آه و پر از نفرت

همین شد خون بهای عشق دیرینه ام

 همین شد آنچه از عاشقی دیدم

 گناهم این بود که دل بستم

 که دل دادم