روزگاری    آمدی    شادم      کنی          از    غم   دنیا    تو    آزادم     کنی

 آمدی و  ماندی   و   خندان    شدم           فارغ از  غم های این  زندان  شدم

 گفته بودی  هستی  و  تا    آخرش            گفتم  آری -  کردم  این را   باورش

 یک   شبی  اما   ندیدم   روی   تو             من  سراسیمه   دویدم   سوی    تو

 آمدم ــــــ  اما    نبودی       نازنین            پیکرم  افتاد  و   شد   نقش   زمین

 آه -  رفتی  بی  من  و  تنها   شدم            در    میان   آسمان     رسوا   شدم

 رفتی وخورشید من خاموش گشت             همدم شب های  من   فانوس  گشت

 من  شهید  راه  غیرت     گشته ام            رفتی و من  غرق  حیرت  گشته ام

 خنجر   ظلمت   نشاندی   بر    تنم            من   نگاهت   کردم  و   گفتم   منم

 گفتی  دیگر  رفته ای   از  خاطرم           گفتم   آری  ـــــ    میشناسم    قاتلم

 خنجر  ظلمت  به  گردن  مینشست            لیکن  اول  قلب  من را  میشکست

 آمدی  -  خنجر  زدی   بر   پیکرم             تو   ندیدی    داغ    چشمان    ترم

 خوردم  و  خون  در تنم بیداد  کرد             لیک - لبخند  تو  من  ر ا شاد  کرد