قسم به پرستو،
آن گاه که جفتش می میرد
وتنها به آشیانه باز می گردد.
چه غروب غریبی!
قسم به کرم شب تاب،
آن گاه که از پیله بیرون می آید
و با نسیم هم آغوش می شود.
چه پروازی !
قسم به خورشید،
آن گاه که شما بر آن می تابید،
چه تلا لویی !
قسم به همه ی دانه ها،
آن گاه که در خاک می میرند
ودرنورمتولد می شوند.
چه رستاخیزی !
قسم به ساقه ای که در باد می شکند
قسم به پروانه ها،
آن گاه که از ایشان جز خاکستری
برجای نمانده است.
چه اشتیاق سوزانی !
قسم به تمامی آیینه ها،
آن گاه که در برابر آب قرار می گیرند.
قسم به لطافت قسم،
می دانم
که می دانید
که
دوستتان دارم.
عشق هرگز نمی رود.
عشق، گر چه تنهاست،
اما برای همیشه می ماند.

سوگند بتو

تو را سوگند به این دنیا و هستی

               تو را سوگند به مینا و به مستی

تو را سوگند به عریانی طاهر

                  تو را سوگند به زیبایی ظاهر

تو را سوگند به اشک و گریه یخ

              تو را سوگند به این دنیای مسلخ

تو را سوگند به تنهایی فرهاد

               به شیرین کز فراقش گریه سر داد

تو را سوگند به ویرانی مجنون

               به لیلی صبور و دیده پرخون

تو را سوگند به قلب چاک چاکم

                       بتم اما ببین بر روی خاکم

غرورم را شکستم من برایت

                   بیا که می کنم هر دم صدایت

صدایم را تو بشنو راحت جان

             از این بشکسته هرگز رو مگردان