تنهاترینم...

توی این کوچه تاریک

منو تنها نمیزاره

 یاد حرفهای قشنگت

 که تو قلبم لونه میکرد

 یاد دلتنگی

رو درو دیوار این شهر

همش از تو یادگاره

 چشمات

 که منو بهونه میکرد

 میزنه آتیش به جونم

پس کجایی مهربونم

 آخه من ترانه هامو

 واسه کی پس بخونم

 دل من هواتو کرده

 اخ کجایی نازنینم

کاش بودیو میدیدی

بی تو من تنهاترینم

اگه تو دوستم نداشتی

از دلم خبر نداشتی

دلت از سنگ شده انگار

 که منو تنها گذاشتی

میشینم منتظر اینجا

تا تو برگردی دوباره

تا بشینی پای حرفهام

بریم تا ماه و ستاره

میدونم میای یه روزی

یه روزی دل شکستم

سر این کوچه میمیره

میزنه آتیش به جونم

پس کجایی مهربونم