حسرت...

 

 

دیشب دلم گرفته بود

               زود خوابم برد

           اما اینگار که خواب

          فرصتی بود تا تو بیایی

تویی که خیلی دورترها رفته بودی

تویی که برای من

          خاطره های روزهای خوب بودی

           روزهای در آسمان پرسه زدن

                 روزهای بدون فردا

                روزهایی که هر روز

                            هزار هزار دنیا بود

 

تو برای من خاطره های هزار سال بودی

                سالهای دور از هیاهو

            سالهای دور از دورنگی ها

        سالهای در آغوش صفا خواب رفتن

       سالهایی که شانه ها عصا می شدند

                                      تا دلمان نگیرد

           سالهایی که هر قطره ی اشکی

                       غروب همه ی دنیا می شد

                        اما خنده ها همیشه می آمدند

                          تا رقص یک گهواره

                                      امید را زنده کند

 

تو برای من یادمان همه ی خاطره های ناب بودی

خاطره ی همه ی آنها که عزیز بودند و عزیز ماندند

                   خاطره های خیابانهای خیس

                          حتی وقتی که باران نمی آمد

                         خاطره های آبهای سرد

                 خاطره های شب نشینی های شب

                                  و دوستی های دوست

خاطره های جوان بودن در روزگاری که جوانی هم بهاری بود

 

...............تو آمدی

در شبی که می دانستی

 چقدر تنهایی را زمرمه کردم

در شبی که می دانستی ..... تو را صدا کرده ام

در شبی که می دانستی

                   فقط تو مانده ای و دیگر هیچکس نیست

می دانم که می دانستی

                    با دل من چه کرده اند

                   آنها که به گمان باطل خود

               حتی برای خدا هم خدایی میکنند

آنها که می شکستند

                    تا شکستنم را جشن بگیرند

آنها که می فهمند

                   تا تنهایی مرا پاسبانی کنند

         آنها که ادعای همه ی احساس بودند

                اما می خندند تا گریه هایم را ببینند

آری تو می دانستی

 دل من زخمها دارد

از آنها که حتی مترسک هم نیستند

از آنها که عروسکهای دو روزه اند

                          و تاریخ مرگشان را

                         شاید حتی کودکی کوچک

                         بر صفحه ی تقدیر بنگارد

آنها که قلبی ندارند

تا صدایش ، زندگانی را به آنها بیاموزد

آنها که لرزش چهره ها را نمی بینند

آنها که صدای بغض نفس را نمی شنوند

آنها که می پندارند هیچ روزی نمی میرند

 

آری تو میدانستی دل من طوفانی است

طوفان خشم از خار و خس های مرهم نما

طوفان درد از دردمندان عاشق نما

طوفان تردید از بودن  یا نبودن

در دنیایی که در دروازه اش

                    هر ثانیه بر پایه ای می چرخد

طوفان شک به شاکیانی که بیهوده شکایت کرده اند

طوفان دلتنگی از دلهایی که برای دیگرانی جز من تنگ است

                            اما مرا نشانه میکنند

                                    تا خود را خالی کنند

 

آری تو میدانستی که من تنهایم

تنهاتر از همیشه

تنهاتر از سکوت

تنهاتر از فریادی در کوهستان

چراکه حرفهایم بازتابی ندارد

 

تو آمدی

به یاد روزهایی که برایت عزیز بودم

به یاد شبهایی که پنهانی عاشقی ها کرده بودم

به یاد لحظه های سخت و غمگین

                         که با هم   درکنارهم

                             رفاقتها کرده بودیم

                        به یاد چشمهای خیره در هم

                          به یاد عاطفی های موازی

                          به یاد روزهای روز روشن

                     به یاد شور شبگردی های عاشق

 

تو آمدی

بگذار تا نگویم چگونه ..... اما آمدی

بگذار تا نگویم چه کردی ....اما آمدی

گفته هایت همه اش عرفانی بود

لحظه هایت همه اش نورانی بود

گفتی :      ره توشه بردار

دستهایت را بده ...تا ره سپاریم

 

دوست داشتم ...تا ... بیایم

دوست داشتم غصه ها را ویران کنم

دوست داشتم یک مسافر تا همیشه

                            در سفر باقی بمانم

اما دل دلی کردم تا بدانی

             من هنوزم عاشق دل بستگی ها مانده ام

 

گفتم یا بیاید

یا .................. نمی آیم

گفتی او نیاید

حال او دراین زمانه

خوشترازباغ بهشت است

او کسی دارد .. کسان دارد

                            که تنهایی را نفهمد

                          که تنهایی نمی فهمد

او مثل تو بیگانه با این سرزمین نیست

 

آری تو گفتی ... او تنهایی نمی فهمد

نمیدانم چه شد

اما نشد ...تا من بیایم

                     تو رفتی

                 تا باز هم من تنها بمانم

 

برو جانم ،عزیزم

سفر خوش تا قیامت

تو را من چشم در راهم..........  تا بیایی

اگر بار دگر بر من بتابی

گواهم باش که ..............   می آیم

دگر خسته از این نامردمانم

دگر خسته از این نامردمی ها

                       که عمری حسرت فریاد دارم

                       که عمری حسرت فریاد دارم

                               ........................

رز قرمز...

 

اون که مونده نقش گرمش

روی دستام

اون که مونده عطر خوبش

تو نفس‌هام

اون که می خوند با نگاهاش

قصه های بی‌قراری

مونده عکس رُز تنهاش

روی قلبم یادگاری

وقتی دستام روی دستاش؛

شعرآ رو نشونی می کرد،

ریتم و آهنگ کلومش

منو آسمونی می کرد.

حیف از اون شبها که روزش

مث برق بی امونه!

آه از اون روزآ که دیگه

شبشون بی کهکشونه!

هنوز اینجاست، توی یادم

 

من براش قرار می زارم

تویِ باغچه ی خیالم

رزآیِ قرمز می کارم!

 

غم غربت...

 

 

تو مث یه آرزویی

تو یه آرزوی دوری

واسه این غریب شب‌گرد

تو یه باغچه پر نوری

حالا که بی‌‌کس  تنها

یه غریب کوچه گردم

قطره‌های اشک شورم

روی گونه آه سردم

توی گریه‌هام می‌خندم

با غم غربت می‌جنگم

توی شهر بی نشونی

می‌خونم ترانه‌هامو

می‌سپرم به باد و بارون

پاره‌های نامه‌هامو

شاید اون واژه‌ی تلخو

برسونه باد به دستت

که دیگه تمومه حرفا

رفتمو و رفتم ز دستت!

 

نمی گم خطا نکردم...

-

 

نمی گم خطا نکردم ََمن که ادعا نکردم

همه گفتن بی وفایی من که اعتنا نکردم

عازم سفر شدی تو من دلم می خواست بمونی

واسه موندن تو اما بخدا دعا نکردم

واسه تو کلی نوشتم که یه جوری مبتلا شی

تقصیر منه که آخر تو رو مبتلا نکردم

توی کوچه ی رفاقت یه سلام جواب ندادم

تو دلم تویی اون و با کسی آشنا نکردم

می دونم دوسم نداری حتی قد یه قناری

اما عاشقم هنوزم بدون اشتباه نکردم

ما جایی قرار نذاشتیم جز تو کوچه های رویا

این دفعه تو اومدی من به قرار وفا نکردم

زیر دین ناز چشمات یه عمریه دارم می سوزم

تا خاکستری نشه دل دینمو ادا نکردم

اومدن واسه نصیحت به بهانه ی یه صحبت

عمرشون کلی تلف شد چون تو رو رها نکردم

راه آسمون که بسته س گرچه قلبامون شکسته س

تا بحال انقد خدا رو اینجوری صدا نکردم

تو من و گذاشتی رفتی خواستی من دیوونه تر شم

باورت نمی شه شاید آخه جون فدا نکردم

نامه های عاشقونه با نشونه بی نشونه

اما از کسای دیگه س پس اونا رو وا نکردم

یادته عکست و دادی بذارم تو قاب قلبم

بعد از اون روز دیگه هرگز به کسی نگا نکردم

تو از اون روزی که رفتی نه تو رفتی که ببینی

تا قیامت هم تو رو من از خودم جدا نکردم

راه بادیه ...

 

هزار جهد بکردم که سر عشق بپوشم

نبود بر سر آتش میسرم که نجوشم

به هوش بودم از اول که دل به کس نسپارم

شمایل تو بدیدم نه صبر ماند و نه هوشم

حکایتی ز دهانت به گوش و جان من آمد

دگر نصیحت مردم حکایت است به گوشم

مگر تو روی بپوشی و فتنه بازنشانی

که من قرار ندارم که دیده از تو بپوشم

من رمیده دل آن به که در سماع نیایم

که گر به پای درآیم، به در برند بدوشم

مرا به هیچ به دادی و من هنوز برآنم

که از وجود تو مویی به عالمی نفروشم

به زخم خورده حکایت کنم ز دست جراحت

که تن درست ملامت کند چو من بخروشم

مرا مگوی که سعدی طریق عشق رها کن

سخن چه فایده گفتن چو پند می ننیوشم

به راه بادیه رفتن به از نشستن باطل

که گر مراد نیابم به قدر وسع بکوشم

 

زیر بارون...

Image and video hosting by TinyPic

 

زیر بارون به یاد تو گریه کردم ...

زیر بارون به اون چه گذشته خوب فکر کردم .

.زیر بارون از اینکه چقدر به مرگ نزدیک شدم بغض کردم ...

زیر بارون صدای قلبم رو گوش کردم ...

زیر بارون با صدای بلند اسمت رو فریاد کردم ...

زیر بارون فهمیدم که تا حالا چقدر اشتباه زندگی کردم ...

زیر بارون اشک های لحظه خدافظی رو با خودم تداعی کردم ...

زیر بارون این دنیای بی وفا رو تا دلت بخواد نفرین کردم ...

زیر بارون از عشقی که تو دلم حک کردی یادی کردم ...

زیر بارون به تموم بهونه هامون تبسم تلخی کردم ..

.توی بارون به فرار ثانیه ها اعتقاد پیدا کردم ..

.زیر بارون به معنی واقعی زیستن اندیشه کردم ...

زیر بارون شعار(( آینده ای روشن )) رو مسخره کردم ...

زیر بارو نمی دونی که چقدر خود رو سرزنش کردم ...

زیر بارون یه عالمه اشک با قطره های بارون قسمت کردم ...

زیر بارون به هیچ کدوم از سوالام جوابی پیدا نکردم

 

یکنفر هست...

Image and video hosting by TinyPic

 

یکنفر هست سرانجام مرا میفهمد

رنگ دلتنگی چشمان مرا میفهمد

یکنفر هست خودش سبزترین خاطره هاست

و غم زرد گلستان مرا میفهمد

دلم از تشنگی عشق کویری شده است

و دلش حسرت باران مرا میفهمد

بگذارید بگویم و خجالت نکشم

معنی سفره بی نان مرا میفهمد

یکنفر هست همیشه که صمیمانه وسبز

غزل بی سرو سامان مرا میفهمد

یادت میاد...

 

یادت می آید آنروزی که گفتی شدی گرفتارم ؟

قلبم به قلب تو می گفت آخ چه قدر دوستت دارم

قسم خوردیم به جان هم همیشه با شیم کنارهم

چطور از هم جدا بشم وقتیکه خوشحالی داریم با هم

امروز بگو چطور مرا حقیر و مظلوم می کنی

با زبان بی زبانی فکر ی پولم می کنی

یادت هست آنروزی که گفتی شدی گرفتارم

قلبم به قلب تو می گفت آخ چه قدر دوستت دارم

عزیزم نگذار که این عشق تمام بشه بوسه ازلب ها دور بشه

آروزی آنهائیکه دعا می کردند جور بشه

وقتیکه همه خنجر بدست به قتل عشق ما می آید

اگر تو ی شمشیر من بگذار بیایند همه بیا یند

آخه چرا؟ نمی دانم چرا سراغ تورا می گیرند

با هستم تو می کشی آخ به تو  من می میرم

اگر تو ی عزیزی من نمیری سراغ آنها ئیکه سراغ تورا می گیرند

آخه من بدون تو می میرم

نبا شم مثل آنهائیکه نمک خوردو نمک دان شکند

از فراق تو من می میرم می میرم ازتو میگویم

غصه هزاران دارم...

 

 

من اگر روح پریشان دارم

من اگر غصه هزاران دارم

گله از بازی دوران دارم

دل گریان،لب خندان دارم

به تو و عشق تو ایمان دارم...

در غمستان نفسگیر، اگر

نفسم میگیرد

آرزو در دل من

متولد نشده، می میرد

یا اگر دست زمان در ازای هر نفس

جان مرا میگیرد

دل گریان،لب خندان دارم

به تو و عشق تو ایمان دارم...

من اگر پشت خودم پنهانم

من اگر خسته ترین انسانم

به وفای همه بی ایمانم

دل گریان، لب خندان دارم

به تو و عشق تو ایمان دارم...

می توان مرد بی تو . . .

 

 روی طاقچه گل شقایق می کارم

                        سبز خواهدشدو سراسر اتاق را در بر خواهد گرفت

                   عطرش هوش را از یاد ما خواهد برد

              و ما به سرزمین رویاها سفر خواهیم کرد

                 و تاقله عشق پیش خواهیم رفت

                   ای سلطان قلب من!

                        ای همیشه جاوید!

                               دلم بی تو مرگ را می طلبد

                              بی تو یک لحظه آرام و قرار نخواهم داشت

                        و زندگی برایم یعنی حبابی در دریا

                   ای سرو قامت من!

               مرا دور مکن از سرزمین نیلوفر های خاکی

                  مرا دور مکن از سرزمین یاسهای سپید

                         مرا دور مکن از سرزمین پونه های وحشی

                            در یک آلاچیق کوچک می توان خوشبخت بود!

                                می توان کلبه چوبی بنا کرد

                            و محبت را به جای چراغ به آنجا آویخت

                    می توان خوشبخت زیست و خوشبخت مرد

            می توان در لیوان شیشه ای آب شنا کرد

                می توان به جای غذا هوا خورد

                      می توان نفس کشید، اما عشق داشت

                        می توان زیست بی غذا، بی آب، بی هوا

                                می توان مرد بی تو . . .

 

کاش نمی دیدم تو را ...

 

 

کاش ای تنها امید زندگی

می توانستم فراموشت کنم

یا شبی در آتش سوزان عشق

در نهیب سینه خاموشت کنم

کاش آن شب در گلستان جوانی

ای گل وحشی نمی چیدم تو را

در خزان آرزو هرگز نمی دیدم تو را

کاش احساس نیاز دیدنت

از وجودم چون وجودت دور بود

در دلم آتش نمی زد آن نگاه

کاش آن شب هر دو چشمم کور بود

تا نسوزم در خزان آرزو

کاش آن شب من نمی دیدم تو را ...

شرشر بارون ...

 

 

 

امشب که میاد صدای شرشر بارون

نگاه میکنم با حسرت به رقص بارون

یاد اون شبی می افتم که بود یم من و تو تنها

راه میرفتیم شاد وخندون زیر بارون

دستم و گرفته بودی سفت و محکم بین دستات

من میخوندم عاشقونه همصدا با ساز بارون

یه چشم به چشم تو اون یکی چشمم به خدا

که ای کاش تموم نشه این عشق بارون

حالا امشب اومدم باز ولی اینبار

خالی دستام و اشک میریزم همراه بارون

یه چیزی رو میدونی قصه ما خیلی عجیبه

تو بارون آشنا شدیم و جدایی مون بود زیر بارون

یاد اون وقتی می افتم که برام قسم میخوردی

که برای من میمونی همیشه اما مثه بارون

چی شدش تنهام گذاشتی با یه دنیا غم غصه

حتی اشکامو ندیدی که روان شد مثه بارون

یادته وقتی می گفتی تو برام عزیز ترنی

آسمون یهو صدا زد جاری شد یکدفه بارون

من میگفتم که چقدر ما دو تا پاکیم

تو میگفتی آره مثه دریا مثه بارون

دل من مثل یه دریاست اینو خوب میدونی

عشقم پاک پاک بود درست مثه آب بارون

می خوام این نامه یه روزی رو بدم به دستت

ولی اونوقت خیلی دیره چون تموم میشه بارون

 

تنهاترینم...

 

توی این کوچه تاریک

 

منو تنها نمیزاره

 

 یاد حرفهای قشنگت

 

 که تو قلبم لونه میکرد

 

 یاد دلتنگی

 

رو درو دیوار این شهر

 

همش از تو یادگاره

 

 چشمات

 

 که منو بهونه میکرد

 

 میزنه آتیش به جونم

 

پس کجایی مهربونم

 

 آخه من ترانه هامو

 

 واسه کی پس بخونم

 

 دل من هواتو کرده

 

 اخ کجایی نازنینم

 

کاش بودیو میدیدی

 

بی تو من تنهاترینم

 

اگه تو دوستم نداشتی

 

از دلم خبر نداشتی

 

دلت از سنگ شده انگار

 

 که منو تنها گذاشتی

 

میشینم منتظر اینجا

 

تا تو برگردی دوباره

 

تا بشینی پای حرفهام

 

بریم تا ماه و ستاره

 

میدونم میای یه روزی

 

یه روزی دل شکستم

 

سر این کوچه میمیره

 

میزنه آتیش به جونم

 

پس کجایی مهربونم

 

 

یک سرابی...

 

دیگه تو برام یه خوابی یه عکس توی قابی
یه شبحی یه سایه تصویر یک سرابی

می بینمت چه فایده دیدنت هم یه خیاله
می خوامت اما نیستی بودن تو محال

 گریه اگه بزاره تو رو یادم نیاره
اما نمیشه بی تو دیگه فایده نداره

خداحافظ عزیزم بعد از تو سرد و خاموش
می سوزم ومی خونم یادم تو رو فراموش

تکرار بوسه تو دیگه برام یه خوابه
 چی مونده از تو غیرازعکسی که توی قابه

خداحافظ کبوتر خداحافظ ستاره
منتظرت می مونم تا برگردی دوباره

منو ببخش...

منبع : www.Persian-Star.org



زیبا من چیا بگم عاشقی باورت می شه ؟
تو که خیلی بهتر از ما این چیزا سرت می شه

چشمای ناز تو که وا میشه ، آفتاب می زنه
تازه وقتی تو بگی صورتشو آب می زنه

من بگم دوست دارم با چه رقم یا عددی
تو که بینهایتو قشنگ تر از من بلدی

مژه هات شعر بلند ناتمومه به خدا
عاشق کسی شدن جز تو حرومه به خدا

با غمت هزار تا خنجر تو دلم فرو می ره
ماه اگه برق چشاتو ببینه از رو می ره

زیبا چشم تو اگه با رؤیاهام قهر کنه
آسمون دلش می خواد شهر و پر از ابر کنه

چه قدر اسمتو نوشتم روی هر صخره و سنگ
چه قدر کشته منو اون دو تا چشمای قشنگ

گفتی فاصلس میون من و رؤیاهام با تو
باشه اما نمی دم هرگز به هیچکسی جاتو

زیبا وقتی که خونت پیش مدیترانه بود
دل من واسه سفر منتظر بهانه بود

زیبا اسمت که میاد بدجوری دیوونه می شم
ولی گفتی قصه شو که نمیشه بیای پیشم

زیبا تو فرشته ای ، اهل یه جایی تو بهشت
نمی شه هم عاشق تو بود و هم واست نوشت

از حسودیم نمیشه بسپرمت دست خدا
جام چه قدر مشخصه ، تو نقشه ی دیوونه ها

زیبا آتیش می زنه دل منو اخمای تو
نکنه اضافه شن با عشق من زخمای تو

زیبا ناز کن که چشات ، ناز خریدنی داره
اون چشات گلی ستاره های چیدنی داره

مال هیچ کسی نشو چون اینجاها فرشته نیس
عشقا و عاشقیا تلخه مث گذشته نیس

گفتی فاصله س میون فکرمو ، حقیقت
کاشکه داشتم یه ذره فقط یه کم لیاقت

تشنه بودم واسه ی شنیدن یه دنیا حرف
تو یه کم گفتی و بعدش دوباره سکوت و برف

جای برفا روی کاغذ می شه نقطه چین گذاشت
حرف تو بشه باید این قلمو زمین گذاشت

عمریه موندم توی مصراع اول چشات
فقط این فعلو بلد شدم که می میرم برات

اگه بین همه تو دنیای ما جنگ بشه
عشق من محاله به چشم تو کمرنگ بشه

اگه باورت نشد بذار زمان نشون می ده
جواب سوالای سختو همیشه اون می ده

تو دوسم نداشته باش ، بازم قشنگه عالمت
کسی که می دونه اما می نویسه مریمت

زیبا کاری اگه کردم و تو رنجیدی ببخش
دنیا باید بدونن فرشته ای ، پس بدرخش

وصیت نامه...

خدا وصییته منو گوش بده
نامه ام رو بخون
شاید دیگه من نباشم
مواظب عشقم بمون
میسپرمش بهت میرم
تمومه تآرو پودمو
یه وقت نیآد برنجونیش
کسل کنی وجودمو
خدا یه وقت کسی نیآد
به قلبه سآده آشو
کسی نیآد تو زندگیش
بشینه زیره سآیشو
بهش بگه دوسش دارم
خیلی بده زمونه آمون
خدا سپردمش بهت
مواظب عشقم بمون
فردا قراره منو تو
از هم دیگه جدا بشیم
فردا قرار همدمه
گریه بی صدا بشیم
تو کوچه های بی کسی
نیستی و پرسه میزنم
آی آدما نگاه کنین
غریب شهر تون منم
یادش بخیر
منو تو
یه قلبه پاک و بی دروغ
حالا چی شد عوض شدی
دلت کجاست سنگ صبور
من تو رو عاشق میکنم
هر جور شده
حتی به زور
کی می خواد
فردا تو رو از من بگیره
کاش اونم ویرون بشه آتیش بگیره
ما باید فردا رو از دنیا بگیریم
ما اگه از هم جدا بشیم میمیریم
ما باید قدره این روزهارو بدونیم
وای اگه فردا بیاد تنها میمونیم
خدا شاید این عشقی که
من میگم رو تو نشناسی
عزیزترین کسم اونه
خیلی دوسش دارم
راستی یادم نره بهت بگم
عزیزترینه ما اون
خودم مهم نیست
اما اون
نذاری تنها بمونه
بمیرم واسه هق هقش
گریه چقدر بهش میاد
وقتی که حرصش می گیره
میگه از من بدش میاد
اما وقتی آروم میشه
میبینه من بغضم گرفته
همین دیوونه بازیهاش
از اول چشممو گرفت
حالا که دیگه مجبوریم
با هم دیگه وداع کنیم
بیا به یاد اون روزا
همدیگرو دعا کنیم
یه وقت دیدی دعا گرفت
خدا نذاشت جدا بشیم
ای وای داره فردا میاد
باید دست به دعا بشیم
با قلب پاکت از خدا
بخواه منو صبرم بده
هنوز نرفتی از پیشم
دوریت داره زجرم میده
کی می خواد فردا تو رو
از من بگیره
کاش اونم ویرون بشه
آتیش بگیره
عزیزم یادت نره
دنیا دو روزه
نمیخوام فردا دلت
واسم بسوزه
ای خدا حتی اگه
دوستم نداره تو میتونی
نذاری تنهام بذاره

یه شعله شکسته...

یه شعله شکسته
یه شمع رو به بادم
خسته از این زمونه
فریاد گریه دارم
سیه چو روزگارم
از همه دل بریدم
دل به کسی ندادم
عاشق شدم به چشمات
دادم دل و به رویات
رفتی و پا گذاشتی
به سادگی رو حرفات
با یاد تو همیشه
عمرم تموم نمیشه
تموم زندگیمو به چشمای تو دادم
عمری به پات نشستم دل به کسی ندادم
منتظرم که روزی تو باشی در کنارم
عاشق شدم به چشمات
دادم دل و به رویات
رفتی و پا گذاشتی
به سادگی رو حرفات…

نکنه خدا نکرده ...

نکنه خدا نکرده سفر بهت بسازه

عوض کنه هواتو آب و هوای تازه

نکنه خدا نکرده یادت نمونه اشکام

یادت بره چه خستم یادت بره چه تنهام

نکنه خدا نکرده بری و پیدا نشی

مال یکی دیگه شی دیگه مال من نباشی

نکنه خدا نکرده کسی به دلت بشینه

خودت بگی تمومه اونی که می خوام همینه

نکنه خدا نکرده به کسی نگفتی چیزی

به کسی نگفتی اینجا واسه کسی عزیزی

نکنه خدا نکرده واسه تو کم گذاشتم

نکنه خیال می کردی که زیاد دوست نداشتم