بیقرارم...
بیقرارم برای دیدارت
تا ببینم دوباره رفتارت
تا ببینم چگونه میخندی
پای دلرا چگونه میبندی
تا صدایت بگوش جان آید
به تن خسته ام توان آید
تا بگیرم دو یاس دستت را
تا ببینم دو چشم مستت را
چون بیایی درون آغوشم
غم عالم شود فراموشم
نیست گردم درون هستی تو
مست گردم به می پرستی تو
دل و جانم فدای روی تو باد
شب گرفتار تار موی تو باد
بودا
نیلوفر در مرداب زاده می شود
در لای لجن رشد می کند
و آهسته آهسته سر از مرداب بیرون می آورد
و به آسمان خیره می شود
اما به گل و لای مرداب آلوده نمی شود
من نیز همین راه را طی کرده ام:
در جهان برخاسته ام
از آن عبور کرده ام
و به آن آلوده نگشته ام.
"بودا"
ماه من غصه نخور...
ماه من غصه نخور زندگی جزر ومد داره
دنیامون یه عالمه آدم خوب وبد داره
ماه من غصه نخور همه که دشمن نمیشن
همه که پر از ترک مثل تو ومن نمیشن
ماه من غصه نخورمثل ماها فراوونه
خیلی کم پیدا میشه کسی رو حرفش بمونه
ماه من غصه نخور گریه پناه آدمهاست
تر وتازه موندن گل مال اشک شبنم هاست
ماه من غصه نخور زندگی بی غم نمیشه
اونی که غصه نداشته باشه آدم نمیشه
ماه من غصه نخور خیلی ها تنهان مثل تو
خیلی ها با زخم های زندگی آشنان مثل تو
ماه من غصه نخور زندگی خوب داره و زشت
خدا رو چه دیدی شاید فردامون باشه بهشت
ماه من غصه نخور زندگی بی غم نمیشه
اونی که غصه نداشته باشه آدم نمیشه
ماه من غصه نخور دنیا رو بسپار به خدا
هر دومون دعا کنیم توهم جدا من هم جدا
می خوام پیش تو بخوابم...
می خوام پیش تو بخوابم
در کنارت باشم تا بیدار شی
در اولین پرتو خورشید
می خوام پیش تو بمونم
خودمو در میان رختخوابت پنهان کنم تا ازم دور نشی
دوست دارم دوست دارم
باز هم موهایم را نوازش کنی
این دو تا دست های توست که منو خوشبخت می کنه
دوستت دارم دوستت دارم
مرا رها نکن رفتن تو کم از احساس مرگ برایم نیست
می خوام در کنار تو به خواب برم
بخاطر یک آرزو و آن هم سلام تو
بعد از یک شب طولانی و عاشقانه
می خوام پیش تو بمونم
و تو صورتت کشف کنم و ببینم
که تو یک سراب نیستی
دوستت دارم دوستت دارم
و این قلب منه که تو می شنوی
چون صدای من رفته و در زمان محبوس شده
دوستت دارم دوستت دارم
و احتیاج دارم بهت اینو بگم
در زندگی من یک لبخند تو کافیه
می خوام پیشت بمونم
تا با نگاهت به رویا برم و تو را غرق در بوسه کنم
این روزگار و رسم اوست !
باید فراموشت کنم
چندیست تمرین می کنم
من می توانم ! می شود !
آرام تلقین می کنم
حالم ، نه ، اصلا خوب نیست ....
تا بعد، بهتر می شود ....
فکری برای این دلِ آرام غمگین می کنم من می پذیرم رفته ای
و بر نمی گردی همین !
خود را برای درک این ، صد بار تحسین می کنم
کم کم ز یادم می روی
این روزگار و رسم اوست !
این جمله را با تلخی اش ، صد بار تضمین می کنم ...
فریدون مشیری
به که...
به که باید دل بست؟
به که شاید دل بست؟
سینه ها جای محبت ، همه از کینه پر است
هیچکس نیست که فریاد پر از مهر تو را، گرم پاسخ گوید
نیست یک تن که در این راه غم آلوده عمر،قدمی راه محبت پوید
به که باید دل بست؟
به که شاید دل بست؟
نقش هر خنده که بر روی لبی میشکفد ، نقشه ای شیطانیست
در نگاهی که تورا وسوسه عشق دهد، حلقه ای پنهانیست
خنده ها میشکفد بر لبها ، تا که اشکی شکفد بر سر مژگان کسی
همه بر درد کسان مینگرند، لیک دستی نبرد از پی درمان کسی
از وفا نام مبر ، آنکه وفا خواست کجاست؟
ریشه عشق فسرد
واژه دوست گریخت
سخن از عشق مگو ، عشق کجا ؟ دوست کجاست؟
دست گرمی که ز مهر بفشارد دستت
در همه شهر مجوی
گل اگر در باغ بر تو لبخند زند
نگرش ، لیک مبوی
خانه تنها
);){kind=link}
آنکه مست آمد و دستی به دل ما زد و رفت
در این خانه ندانم به چه سودا زد و رفت
خواست تنهایی ما را به رخ ما بکشد
تنه ای بر در این خانه تنها زد و رفت
بویت
چـو گل هـر دم به بویت جـامه در تن
کنـم چـاک از گریبـان تا به دامــن
من از دست غمت مشکل برم جـان
ولی دل را تو آسـان بردی از من
به قول دشمنـان برگشتی از دوست
نگردد هیـچ کس با دوست دشمـن
ببـار ای شمع اشک از چشـم خونین
که شـد سوز دلت بر خلق روشن
مکن کـز سینـه ام آه جگـر ســوز
بر آیـد همچــو دود از راه روزن
دلـم را مشکـن و در پا مینــداز
که دارد در سـر زلف تو مسکـن
چو دل در زلف تو بستـه است حــافظ
بدین سـان کــار او در پا میفکـن